Kahramanmaraş merkezli depremlerde evleri ağır hasar gören ve Konya’ya taşınmak zorunda kalan 61 yaşındaki Ulviye Akyel, otizmli torunu Halil Muhtar ile yaşadığı zorlu ama umut dolu mücadeleyi anlattı. Halil’in yürümeye, konuşmaya ve iletişim kurmaya başlaması, Akyel’in hayatındaki en büyük mutluluk kaynağı oldu. Bu dokunaklı hikaye, depremin yarattığı yıkımın ortasında yeşeren umudun ve sevginin gücünü gözler önüne seriyor.

Deprem Sonrası Yeni Bir Başlangıç

Ulviye Akyel, deprem felaketinin ardından torunu Halil ile birlikte Konya'ya yerleşmek zorunda kaldı. Yaşadıkları zorluklara rağmen, Halil'in gelişimi için umutla mücadele ediyor. Akyel, torununun her küçük ilerlemesini büyük bir sevinçle karşılıyor ve onun hayata tutunması için elinden geleni yapıyor. "Halil benim için her şey. Onun mutlu olması, hayata tutunması benim en büyük dileğim," diyor Ulviye Hanım.

Halil'in Gelişimindeki Mucize

Otizmli Halil'in yürümesi, konuşmaya başlaması ve insanlarla iletişim kurabilmesi, babaannesi Ulviye Hanım için adeta bir mucize. Halil'in bu gelişimi, Akyel'in hayata olan bağlılığını daha da artırıyor ve ona güç veriyor. Ulviye Hanım, Halil'in eğitimi ve tedavisi için büyük bir özveriyle çalışıyor. Halil'in hayatındaki olumlu değişimler, depremzede aile için umut ışığı oluyor.

• Halil'in ilk adımları
• İlk kelimeleri
• İletişim kurmaya başlaması

Umut ve Dayanışma

Ulviye Akyel ve Halil'in hikayesi, depremzedelerin yaşadığı zorluklara rağmen hayata tutunma çabasını ve umudunu simgeliyor. Bu dokunaklı öykü, toplumda farkındalık yaratırken, dayanışmanın ve sevginin önemini bir kez daha hatırlatıyor. Depremin yarattığı travmayı atlatmaya çalışan Ulviye Hanım, torunu Halil'in geleceği için umutla dolu. Akyel, tüm zorluklara rağmen Halil'in mutlu ve sağlıklı bir yaşam sürmesi için elinden geleni yapmaya kararlı.

Depremzede babaanne Ulviye Akyel ve otizmli torunu Halil'in yaşam mücadelesi, her şeye rağmen umudun ve sevginin kazandığını gösteriyor. Bu güçlü bağ, zor zamanlarda birbirimize destek olmanın ve dayanışma içinde olmanın önemini vurguluyor. Halil'in gelişimindeki her adım, sadece Ulviye Hanım için değil, tüm depremzedeler için bir umut kaynağı oluyor.